با توجه به بررسی انواع منابع مالی در دانشگاه های مختلف دنیا می توان دریافت علاوه بر اینکه اکثر دانشگاههای دنیا منابع ثابتی(مانند کمک دولت و شهریه ها) دارند، اما همواه کوشش می کنند تا راههای نوینی را برای تولید درآمد بیابند. استفاده از راهکارهای آموزشی و پژوهشی، بهره بردن از فروش انواع خدمات و … از جمله منابع تامین مالی هستند که در سالهای اخیر به آنها توجه بیشتری شده است.
در سال ۲۰۱۱ تحقیقی توسط پژوهشگران دانشگاه امآیتی پیرامون شیوه های درآمدزایی از طریق توسعه فعالیت های اقتصادی دانش بنیان صورت گرفت که حاوی نکات قابل تاملی است. نتایج این تحقیق نشان میدهد اگر شرکتهای ایجاد شده توسط فارغالتحصیلان این دانشگاه را به صورت یک کشور فرض کنیم، در یک تخمین بدبینانه، مجموع درآمد سالیانه این شرکتها با اقتصاد هفدهم دنیا برابری میکند.
همچنین در یک نگاه متعادلتر و بر پایه اطلاعات و تحلیلهای این مطالعه ادعا شده است که ۲۵ هزار و ۸۰۰ شرکت فعال (تا پایان سال ۲۰۰۶) توسط فارغالتحصیلان این دانشگاه شکل گرفته که حدود ۳ میلیون و ۳۰۰ هزار نفر را به اشتغال در آورده و حجم درآمد سالیانه آنها حدود ۲۰۰۰ میلیارد دلار است که از این نظر با اقتصاد یازدهم دنیا برابری میکند. ( براساس آمار بانک جهانی و با درنظرگرفتن شاخص تولید ناخالص داخلی، ایران در سال ۲۰۱۲ کشور بیست و دوم دنیا بوده است).
این مطالعه بررسی همهجانبهای از نقش دانشگاه امایتی در اقتصاد آمریکا و اطلاعات و تحلیلهای جالب توجهی از شرکتهای ایجاد شده توسط این دانشگاه و فارغالتحصیلانش ارایه میدهد.
با توجه به مشکلات متعدد مالی دانشگاه آزاد اسلامی، تجربه موفق دانشگاهی مانند امآیتی یا استنفورد در تامین درآمدها از منابع غیرشهریهای ایده فعالیت دکتر میرزاده قرار گرفت. این ایده باعث شد تا وی در اولین روزهای کاری خود اقدام به تشکیل شورایی به نام اقتصاد دانشبنیان کند تا به این وسیله به بررسی شیوههای درآمدزایی برای دانشگاه و خارج ساختن واحدها از حالت زیاندهی بپردازد.
منبع:http://www.iau.ac.ir
اولین باشید که نظر می دهید